भक्तपुरे गजलकार राजेश स्पन्दनको गजल “वचन”

बद्लियो समय यहाँ, तर बद्लिएन यो मनब

द्लिछन् मान्छेहरु, गाढिन्छ याद झन्-झन्

के गरि हटाउँ म, ऊ हिड्ने मनको यो गोरेटो

लौन प्रभु कस्तो विस्मात् यो, कस्तो हो ऐंठन

समयसंग-संगै जीवनले गति पो फेर्नुपर्ने हो त

तर उही विगतमै अडिराख्ने, कस्तो पागलपन

नठोक्नु है कसैले यो छातीमा, लास हुँदा म

मैले यहि छातीमा उसको प्रेम, गरेको छु जतन

आशा केही राख्या छैन, दैवसंग तिमी बाहेक

तिमी बाहेक अरुको हुन्न, प्रिय यत्ति देउ वचन

✍️✍️राजेश स्पन्दन, भक्तपुर